| EMILY NENNI – DRIVE & CRY |
|
||||
|
||||
.jpg) |
 (2).jpg)
Klassieke countrymuziek met invloeden uit de honky tonk-scène, dat is wat u mag verwachten van de derde studioplaat van zangeres en songschrijfster Emily Nenni die opereert vanuit de ‘all-time’ countryhoofdstad Nashville, Tennessee. In februari van vorig jaar stelden we u op deze recensie-pagina’s haar tweede volwaardige album “On The Ranch” voor, de opvolger van debuutplaat “Hell Of A Woman” die in 2018 op de markt was verschenen.
Qua muziekstijl kan je niets meer typisch country verwachten dan wat Emily Nanni brengt in de twaalf liedjes op die derde plaat “Drive & Cry”. De vergelijkingen tussen haar soms kinderlijk klinkende stem en haar muzikale werk met dat van zangeressen als Patsy Cline of Dolly Parton zullen dus ook nu weer frequent maar ook terecht opduiken in de recensies van vakbladen. Binnen dit muziekgenre is dit absoluut als een verrijking te omschrijven.
Ze brengt goede nieuwe en zelfgeschreven liedjes die op professionele wijze door producer John James Tourville (van o.a. ‘The Deslondes’) met lokale sessiemuzikanten werden opgenomen in de ‘Creative Workshop’-studio in Berry Hill, Nashville. Dat de pedal steelgitaar in zowat elke track aanwezig is zal u wellicht niet echt verbazen maar echt storend is dat zeker niet door de variatie in ritmes die Emily Nenni in deze liedjes heeft verwerkt. We krijgen hartverscheurende countryballads, maar ook vrolijke countryrocksongs (“I Don’t Need You” en “Rootin’ For You”) en honky-tonk-dansnummers zoals in de albumtiteltrack “Drive & Cry”.
Deze plaat werd trouwens opgedeeld in een ‘Drive’-gedeelte en een ‘Cry’-gedeelte waardoor we de liedjes gemakkelijk in één van deze categorieën kunnen onderbrengen. De twee songs die u op de video’s kunt beluisteren komen allebei uit de ‘Drive Side’: honky-tonk-openingstrack “Get To Know Ya” en het meteen daaropvolgende “Greatest Hits” (meer Dolly Parton kan je echt niet worden dan in deze song). Het walsende “Lay Of The Land” en “I Can’t Pretend It Never Happened” komen echter wel heel dicht in de buurt, terwijl de songs “Changes” en “Set On The Steps” ons eerder nostalgisch aan het tranenopwekkende werk van Patsy Cline doen denken.
Aan het einde van deze plaat krijgen we door Emily Nenni nog één coverversie aangeboden van het honky-tonk-nummer “Amarillo Highway”, een song die Terry Allen schreef en die voor het eerst werd opgenomen door Bobby Bare in 1975 en daarna nog een aantal keren werd gecoverd, o.a. door Robert Earl Keen in 1993. Emily Nanni komt eind augustus voor twee optredens naar Nederland, maar ze mag dan wat ons betreft ook een zijsprongetje naar België maken om haar werk ook hier te komen voorstellen.
(valsam)